خواص ویفر
خیلی‌ها فکر می‌کنند که ویفر، یک بیسکویت کاملاً امروزی و بدون پیشینه‌ی تاریخی است در صورتی که تاریخچه‌ی تولید اولین نمونه‌های آن به قرن هفتم میلادی برمی‌گردد. در آن زمان، مردم اروپا به خصوص هلندی‌ها با ترکیب آرد ذرت یا گندم با کمی شکر و کره حیوانی، ویفر تهیه می‌کردند…
ویفرهای اولیه که به آن‌ها «ویفل» می‌گفتند، بیشتر شبیه کیک‌های گرد صبحانه بود. هلندی‌ها و انگلیسی‌ها، خمیر بسیار نازکی از ویفر را درون یک وسیله انبرمانند گرد که قطری حدود ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر داشت، پهن و پس از فشردن قاشقک‌های انبر روی یکدیگر و قرار دادن آن درون تنور داغ، بیسکویت ترد و نازکی به نام «ویفل» را درست می‌کردند اما ویفل‌های سنتی کم‌کم با افزودن انواع طعم‌های میوه اوایل قرن ۱۶، شکل تازه‌تری به خود گرفت و با نام ویفر به مردم سراسر دنیا شناسانده شد.
هدف اول از تولید ویفر
ایجاد طعم و شکل جدیدی از خوراکی‌هایی بود که مردم می‌توانستند همراه چای یا قهوه عصرانه‌شان بخورند. مثلاً فرانسوی‌های قرون وسطی برای بهتر کردن طعم ویفر، از عسل به جای شکر استفاده می‌کردند یا اینکه با استفاده از روغن‌های مختلف و کم و زیاد کردن میزان آن، حالت شکنندگی ویفر را افزایش می‌دادند و همین کار باعث افزایش علاقه بیشتر بچه‌ها به این خوراکی خوشمزه می‌شد. نکته جالب دیگری که می‌توان در مورد تاریخچه ویفر گفت این است که تولید صنعتی این محصول در آمریکا برای اولین بار در سال ۱۸۶۰ میلادی آغاز شد. مردم در آن زمان، دور یک دستگاه بزرگ که بخار زیادی از خود تولید می‌کرد جمع شده بودند و با تعجب می‌دیدند که یک نیروی غیرانسانی می‌تواند برایشان چنین دسر خوشمزه‌ای را تهیه کند. آن‌ها تولید ماشینی ویفر را شبیه یک معجزه می‌دانستند! به این ترتیب تولید انبوه و صنعتی ویفرهای کرم‌دار به شکل امروزی‌شان در دنیا آغاز شد.
چگونگی تولید ویفر
برای تولید ویفر ابتدا خمیر ان را با استفاده ارد الک شده و یکنواخت اب، روغن ،نمک ،شکر ، مواد افزودنی مجاز، مواد ترد کننده، بی کربنات امنیوم و مقداری لسیتین تهیه می‌کنند. بعد از اینکه مواد موجود در خمیر ویفر به خوبی با یکدیگر مخلوط شدند و به صورت یکنواخت درآمدند آن را درون سینی فر یا قالب‌های مناسب می‌ریزند و درون فر یا تونل‌های حرارتی با گرمایی حدود ۲۵۰ درجه سانتی‌گراد قرار می‌دهند.خمیر ویفر، بلافاصله پس از پخته شدن و پیش از اینکه رنگش به سمت قهوه‌ای متمایل شود از فر بیرون می‌آید. اگر کار قالب‌زنی آن به خوبی صورت نگرفته باشد یا اینکه میزان آرد و روغن و آب آن با یکدیگر متناسب نبوده باشد، پس از جدا شدن از قالب، شکل خود را به سرعت از دست می‌دهد و می‌شکند! ورقه‌های ویفر بعد از خروج از فر و برای پیشگیری از شکستن، در اتاق‌هایی با دمای حدود ۲۵ درجه سانتی‌گراد قرار می‌گیرند و آماده کرم‌زنی می‌شوند.کرم‌های داخل ویفر از ترکیب شکر پودر شده و نرم، شیر خشک، روغن، اسانس و طعم‌دهنده‌های مختلف، نمک و حتی ضایعات ویفرهایی که خرد شده‌اند، تهیه می‌شوند البته مواد دیگری مانند فندق آسیاب شده، بیکینگ پودر، پودر نارگیل یا … هم می‌توانند جزو مواد اولیه کرم ویفر باشند.
ویژگی های ویفر مرغوب
بر اساس استانداردهای سازمان غذا و داروی کشور خودمان، یک ویفر خوب و سالم باید بو و طعم نامطلوبی نداشته باشد. وزن کرم آن تقریباً با وزن نانش برابری کند. پوشش کرم داخل محصول در تمام سطح آن یکنواخت باشد. رطوبت آن حداکثر 5/2 درصد، خاکستر غیرمحلول در اسید حداکثر 05/0 درصد، اسیدیته چربی استخراجی حداکثر 2/0 درصد، پراکسید چربی استخراجی حداکثر 2 درصد و pH آن به استثنای ویفرهای روکش‌دار، حداکثر 7 درصد باشد. به علاوه، بسته‌بندی ویفر باید به گونه‌ای باشد که امکان نفوذ رطوبت، هوا یا بو به داخل آن وجود نداشته باشد.
به کودکان نوپا ویفر ندهید
نکته دیگر در مورد کودکان این است که به تازکی خوردن غذا های کمکی را شروع کردن. برای این کودکان بهتر است از ویفر در رژیم غذایی آن‌ها استفاده نشود چون چنین محصولاتی دارای افزودنی‌هایی هستند که می‌توانند برای سلامت دستگاه گوارش بچه‌ها مضر باشند.در نهایت هم اینکه محصولاتی مانند ویفر اگر به صورت گاه‌گاهی مصرف شوند، نمی‌توانند سود یا ضرر خاصی را به دنبال داشته باشند اما افراد چاق و آن‌هایی که در رژیم لاغری به سر می‌برند، باید با توجه به نظر متخصص تغذیه، میزان مصرف این دسته از خوراکی‌ها را در برنامه غذایی‌شان تعیین کنند.